Ενδεχομένως ένα από τα πιο συχνά συμπτώματα του ουροποιητικού, η συχνουρία περιγράφει την επίμονη και υπερβολικά συχνή επιθυμία προς ούρηση, καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας. 6 με 7 φορές την ημέρα, θεωρείται πως είναι ο φυσιολογικός αριθμός επισκέψεων στην τουαλέτα, στην περίπτωση της συχνουρίας όμως, ο αριθμός αυτός αυξάνεται. Να σημειωθεί πως κύριο χαρακτηριστικό της είναι η μικρή ποσότητα ούρων που αποβάλλεται σε κάθε περίπτωση. Δύναται να εμφανιστεί καθ’ όλη τη διάρκεια της ημέρας αλλά και της νύκτας.
Ωστόσο, η συχνουρία δεν θα πρέπει να συγχέεται με άλλα παρεμφερή συμπτώματα, όπως η πολυουρία και η νυκτουρία. Στην περίπτωση της πολυουρίας γίνεται λόγος ναι μεν για συχνή ούρηση αλλά ο όγκος των αποβαλλόμενων ούρων, κάθε φορά, είναι φυσιολογικός και σίγουρα μεγαλύτερος από τον αντίστοιχο στη συχνουρία. Στη δε περίπτωση της νυκτουρίας, γίνεται λόγος για ούρηση κατά τη διάρκεια της νύκτας, περισσότερο από 2 φορές.
Ποια τα αίτια της συχνουρίας;
Ψηλά στην λίστα των αιτίων της συχνουρίας, βρίσκεται η ουρολοίμωξη, τόσο σε άνδρες όσο και γυναίκες. Πρόκειται με άλλα λόγια για μια μικροβιακή μόλυνση του ουροποιητικού συστήματος. Όσον αφορά τους άνδρες, συχνό επίσης αίτιο που προκαλεί συχνουρία είναι η καλοήθης υπερτροφία του προστάτη. Αυτό συμβαίνει είτε διότι ο διογκωμένος προστάτης προκαλεί έντονες συσπάσεις στην ουροδόχο κύστη με αποτέλεσμα να καθίσταται σχεδόν αδύνατη η αποθήκευση ούρων για πολλή ώρα, είτε λόγω κατακράτησης ούρων (αυξημένο υπόλειμμα) με αποτέλεσμα η κύστη να γεμίζει σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Στη περίπτωση των γυναικών, πιο συχνό αίτιο συχνουρίας που συνδυάζεται και με κάψιμο κατά την ούρηση ή/και πόνο είναι οι κυστίτιδες. Ομοίως στις γυναίκες, συχνουρία παρουσιάζεται και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς η ανάπτυξη του εμβρύου ασκεί πίεση στην ουροδόχο κύστη. H προστατίτιδα, (φλεγμονή του προστάτη) συγκαταλέγεται μεταξύ της πλειάδας αιτιών της συχνουρίας. Η λιθίαση της ουροδόχου κύστεως, είναι και αυτή αιτία συχνουρίας, καθώς η πέτρα πιέζει το τοίχωμα της κύστης ή «ερεθίζει» την είσοδο της ουρήθρας. Η λιθίαση του κατώτερου ουρητήρα επίσης μπορεί να προκαλέσει συχνή και επιτακτική ούρηση. Μια πάθηση επίσης που εμφανίζεται συχνότερα στις γυναίκες και σχετίζεται με τον σακχαρώδη διαβήτη, η υπερδραστήρια κύστη επίσης εκδηλώνεται ,ε αυτόν τον τρόπο με ή χωρίς ακράτεια. Επιπροσθέτως, το άγχος και οι στρεσογόνες καταστάσεις συνδέονται στενά με την εμφάνιση της συμπτωματολογίας. Έχει παρατηρηθεί επίσης, πως η λήψη ορισμένων φαρμάκων όπως τα διουρητικά, μπορεί να προκαλέσουν συχνουρία στους ασθενείς. Τέλος αλλά σχετικά σπανίως, η συχνουρία προκαλείται από τον καρκίνο της ουροδόχου κύστεως ( μορφή CIS – carcinoma in situ). Η πιο «αθώα» ωστόσο αιτία συχνουρίας είναι η μεγάλη κατανάλωση ποτών, αφεψημάτων (τσάι), καφέ, χυμού πορτοκαλιού και λοιπών αναψυκτικών, που εντείνουν την ούρηση.
Διαγνωστικός έλεγχος
Η διάγνωση της πάθησης που προκαλεί συχνουρία πρέπει απαραιτήτως να γίνει από ουρολόγο, μιας και η πραγματική αιτία της δεν είναι πάντα εμφανής. Ο ουρολόγος λαμβάνει το ιστορικό του ασθενούς και έπειτα προχωρεί και σε πλήρη κλινικό έλεγχο.
Η Γενική Ούρων είναι η πιο βασική και απαραίτητη εξέταση που πρέπει να κάνει ο ασθενής. Αν κρίνει ο ουρολόγος, μπορεί να συνδυαστεί με Καλλιέργεια και Αντιβιόγραμμα. Σε δεύτερο τώρα επίπεδο ο ιατρός μπορεί να προχωρήσει και σε ακτινολογικές εξετάσεις, όπως το υπερηχογράφημα της Ουροδόχου κύστεως (και προστάτη στους άνδρες), αν δεν έχει καλυφθεί από τον πρώτο κύκλο εξετάσεων. Εάν πάλι ο ουρολόγος δεν μείνει ικανοποιημένος από τα ευρήματα, μπορεί να ζητήσει και άλλες εξειδικευμένες εξετάσεις όπως η Κυστεοσκόπηση, η Ουροομετρία (Uroflow), κυτταρολογική ούρων και η Αξονική Τομογραφία.
Εάν ο ουρολόγος υποπτεύεται πως μπορεί να συνδέεται και κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα με τη συχνουρία, τότε θα ζητήσει οπωσδήποτε μικροβιολογική εξέταση του σπέρματος, και ομοίως προστατικού, ουρηθρικού ή κολπικού υγρού.
Τέλος, το ημερολόγιο ούρησης ( voiding diary ), αποτελεί έναν πολύτιμο σύμμαχο στο διαγνωστικό έλεγχο! Ο ασθενής καταγράφει το πότε και πόσο ούρησε, λεπτομερώς. Επικουρικά καταγράφεται και η ακριβής ποσότητα υγρών που καταναλώθηκε.
Θεραπεία
Η θεραπεία σχετίζεται σε μεγάλο βαθμό και με το υποκείμενο νόσημα. Πρακτικά αυτό σημαίνει πως όταν εξαλειφθεί το νόσημα θα εξαλειφθεί και το σύμπτωμα (συχνουρία). Οι ουρολόγοι προτείνουν πάντα και αλλαγές στην καθημερινότητα του ασθενούς. Δηλαδή, η μείωση της κατανάλωσης ποτών, αναψυκτικών, χυμών, αφεψημάτων κτλ., η επανεκπαίδευση της κύστης και η αύξηση της σωματικής δραστηριότητας, είναι οι συνήθεις μη παρεμβατικές μέθοδοι θεραπείας. Η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή ανά πάθηση και ανά περίπτωση συχνά αρκεί για την επίλυση του προβλήματος. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις όπου ο ουρολόγος συστήνει πιο παρεμβατικές μεθόδους (διαστολές ουρήθρας, ενδοκυστική έγχυση αλλαντικής τοξίνης) αλλά και το χειρουργείο (π.χ. διουρηθρική εκτομή του προστάτη ή όγκων κύστης).
Ο ασθενής οφείλει και πρέπει να απευθυνθεί σε ουρολόγο ώστε να αντιμετωπίσει τη συχνουρία. Η συνταγογράφηση φαρμάκων από ιατρούς άλλων ειδικοτήτων δεν ενδείκνυται καθώς μπορεί να προκαλέσει μεγαλύτερη ζημιά. Ο Ουρολόγος-Ανδρολόγος Δρ Ρομπόλης είναι ένας από τους κορυφαίους γιατρούς. Βρίσκεται ψηλά στις προτιμήσεις των ασθενών, όχι μόνο λόγω της κατάρτισής του αλλά και εξαιτίας της εμπιστοσύνης που εμπνέει. Στόχος του είναι η ακριβής διάγνωση και η αποτελεσματική εξατομικευμένη θεραπεία.
